മറവി

നീ എപ്പോഴുമുണ്ടായിരുന്നു

മാറാല പിടിച്ച മനസ്സിന്റെ കോണിൽ
ചിതലരിച്ചു തുടങ്ങിയ
ഓർമ്മയുടെ ഏടുകളിൽ പോലും
മങ്ങി തുടങ്ങിയ ഒരു ചിത്രം പോലെ ..

കാലം തലോടി ഉണക്കിയ
രുധിരം പൊടിഞ്ഞ മുറിപ്പാടുകളിൽ
ആഴമറിയാത്ത ഒരു വേദന പോലെ ..

പോയ ഋതുക്കളുടെ താളുകളിൽ
നിന്റെ ബാല്യ കൗമാര യൗവനങ്ങൽ  മാത്രം
നിന്റെ കുസൃതികൾ മറവിയിൽ ആഴാതിരിക്കാൻ
ഇടയ്ക്കോർത്തു ഞാൻ ചിരിക്കാറുണ്ട് ഇപ്പോഴും
നിന്റെ  കാൽപ്പാടുകൾ പോലും മായാതെയുണ്ട്‌
എന്റെ മനസ്സിന്റെ കോലായിൽ, മകനേ

എന്നിട്ടും വൃദ്ധസദനതിന്റെ
മേലാളരോട് നീ പറഞ്ഞു
അമ്മയ്ക്ക് മറവിയാണെന്ന് ....
നിന്നെ തിരിച്ചറിയില്ലെന്നു !!!